Artikel AD en mijn verhaal

In augustus 2017 werd ik benaderd door journaliste Judie Jaspers van het AD, omdat zij een artikel wilde schrijven over zingen en in het speciaal of zangles helpt tegen verdriet. Zij had een verdrietig jaar achter de rug en wilde graag drie zanglessen nemen om dat te onderzoeken. Nou zijn drie zanglessen niet veel, maar ik vond het een mooi idee.

Ik ben er van overtuigd dat zingen en muziek in het algemeen heel goed is voor mensen en hen kan helpen bij verdriet, maar zingen en zangles geven is zo veel meer voor mij dat ik een beetje bang was dat het een zweverig artikel zou worden. Dat is niet gebeurd: het is een prachtig stuk geworden. Toch wil ik graag benadrukken dat ik geen therapeut ben en in mijn lessen leerlingen vooral wil helpen om beter te leren zingen.

Zingen doet mensen goed. Het doet mij goed en het heeft mij ook geholpen. Toen ik ruim 5 jaar geleden een herseninfarct kreeg en nauwelijks meer kon praten, hielp zingen me. In eerste instantie kwam er niets uit. Ja, de tonen op la la la, maar de woorden bleven steken en mijn grootste angst leek waar te worden: "ik kan niet meer zingen!" Maar ik gaf niet op en ging oefenen, oefenen en oefenen. Soms jankend en gefrustreerd omdat de woorden niet meer vanzelf uit mijn mond rolden, maar ik moest en zou weer zingen en lesgeven. En het is me gelukt. Voor mij kan het niet anders dat de muziek en zingen mij daar mee heeft geholpen. 

Iedereen kan zingen, maar het is niet altijd makkelijk. Het is ook hard werken en soms vreselijk. Als ik me verdrietig of slecht voel, komt er geen noot uit, maar voor anderen werkt zingen dan juist weer heel goed. Het is zo geweldig om te merken dat leerlingen binnen komen en zeggen: "Het zal wel niets worden" omdat ze moe zijn of ergens mee zitten. Als we dan aan de slag gaan met adem, techniek en teksten en mooie lijnen, is er niets mooiers dan te merken dat ze blij weer naar huis gaan.

Ik heb leerlingen in alle soorten en maten. De een heeft veel ervaring en vindt het heerlijk om te stralen op een podium. De ander blijft veel liever in de veiligheid van de lesruimte. Ik voel me supertrots als leerlingen nominaties behalen bij de Amateur Musical Awards en in Carré staan of meerdere rondes verder komen bij 'The Voice of Holland'. Maar het is minstens zo mooi om te merken dat iemand uit zijn schulp kruipt, voor het eerst bij mij in de zangstudio of op een klein podium staat en kan zeggen: "Ik kan zingen!" 

Alles kan...  maar dus geen therapie ;-). Het is mijn uitdaging om iedereen op zijn of haar niveau steeds een trapje hoger te helpen.

Het artikel in het AD lezen? Klik hier.